အေမ႔ကဗ်ာ
ဘသမွာ... ဘယ္သူ ဝါက်ေ ေနာက္လိုက္ၿပီး
ဘယ္သူ ပုဓ္ခ်ရမွာလဲ ...အေမ။
အေမမသိဘူး....
ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္ေတြ ေလးေလ်ာ့ေနခဲ့တာ
ျမစ္ထဲမွေရရွိ မရွိ၊ ကႏၱရထဲမွာ ပန္းပြင့္ မပြင့္
ဒီလမ္းကေလးထဲ ဘာကိုစိုက္ပ်ိဳးရမွာလဲ အေမ...။
အေမ့ယာထဲ ထြန္ေရးယူတယ္
က်ေနာ့္ကဗ်ာထဲ မိုးေခါင္တယ္။
အရိပ္ထဲမွာလဲ ေခၽြးထြက္တာပဲ မဟုတ္လား...အေမ။
အေမ့ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမွာ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ အိပ္ေဆးတစ္ခြက္လား
တံငါနားနီး တံငါ၊ မုဆိုးနားနီး မုဆိုးလား
ကဗာေရးတဲ့ လက္ကိုေတာ့
ျဖစ္ပစ္လို႔ မရပါဘူး... အေမ။
တကယ္ေတာ့...
ကဗ်ာဆိုတာ အေမ႔လက္ထဲမွာ
ေခ်ာ္ထြက္ေနတဲ့ ပုတီးကံုးေလးလို
လူျဖစ္ဖို႔ ခဲယဥ္းသေလာက္
ကဗ်ာျဖစ္ဖို႔လဲ ခဲယဥ္းပါတယ္... အေမ။ ။
ေရႊပ်ံလႊား
(ဒႆမတန္း)
ေရႊပ်ံလႊား
(ဒႆမတန္း)
No comments:
Post a Comment